طراحی آموزشی با نیازسنجی شروع می شود

در اکثر سازمان ها حل یک مشکل عملکرد با شناسایی علت مشکل آغاز می شود. گام بعدی باید ارائه راه حل غیرآموزشی باشد، در صورت وجود.

آموزش از نظر هزینه های مستقیم و هزینه فرصت گران است، بنابراین منطقی است که پس از رد اکثر راه حل های غیرآموزشی از طریق یک فرآیند سیستماتیک، آن را در نظر بگیرید. این مبنایی برای استفاده از رویکرد سیستم های آموزشی به جای شروع فوری با طراحی دوره است.

سنجاق کردن شکاف ها

در این مقاله، من به استفاده از نیازسنجی برای شناسایی شکاف‌ها در مهارت‌ها، دانش و عملکرد کارکنان و مشتریان می‌پردازم، تا مشخص کنم کدام یک از آن‌ها می‌تواند از طریق مداخلات آموزشی به بهترین شکل مورد توجه قرار گیرد، و کدام یک به بهترین وجه از طریق روش‌های دیگر برطرف می‌شوند. و اولویت نسبی برای اصلاح.

در L&D یا سازمان های آموزشی، ایجاد یک دوره جدید، برنامه آموزشی، یا تجربه آموزش الکترونیکی با نیازسنجی آغاز می شود. هدف از این تمرین این است که مشخص شود شکاف ها در مهارت ها و دانش کارکنان در کجا قرار دارند و کدام شکاف ها برای اصلاح اولویت دارند. نیازسنجی را می‌توان به روش‌های مختلف اجرا کرد: تمرین تسهیل‌شده با تعدادی نماینده از مخاطبان یادگیرنده، با نظرسنجی از مخاطبان یادگیرنده، از طریق مصاحبه، یا از طریق تجزیه و تحلیل خطاهای ایجاد شده توسط کاربران یک برنامه کاربردی یا رویه‌ها. .

علاوه بر آماده سازی برای توسعه یک دوره، نیازسنجی نیز به منظور شناسایی نیازهای برآورده نشده کاربران و مشتریان به عنوان بخشی از توسعه و بهبود محصول یا خدمات انجام می شود. روش ها مشابه روش هایی هستند که ذکر شد.

از نیازسنجی تا طراحی

راه های زیادی برای ادامه طراحی آموزشی وجود دارد و رویکردهای زیادی نیز وجود دارد. هیچ یک از آنها را نباید مجموعه ای سفت و سخت از قوانین یا مراحل لازم در نظر گرفت.

در هر نیازسنجی، رویه کلی شامل موارد زیر است:

• کاوش و شناسایی نیازها (شکاف ها) که قبلاً شناخته شده است
• جمع آوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات در مورد شکاف در مهارت ها، دانش و عملکرد
• ایجاد یک برنامه عمل برای اصلاح شکاف ها
• ارزیابی نتایج

نیازسنجی نه تنها مشخص می کند که مشکل عملکرد چیست، بلکه بر چه کسانی تأثیر می گذارد، چگونه بر آنها تأثیر می گذارد و چه نتایجی از آموزش انتظار می رود. نیازسنجی تمام مراحل زیر را در طراحی سیستم های آموزشی هدایت می کند.

مانع اصلی در نیازسنجی این است که انجام آن به زمان نیاز دارد و این ممکن است منجر به فشار مدیریت برای انتخاب میانبرها یا نادیده گرفتن آن شود. علاوه بر این، طراحان آموزشی ممکن است فاقد دانش فنی عمیق در مورد کار مورد تجزیه و تحلیل باشند. به این دلایل، یک طرح نیازسنجی باید مسائل کلیدی را با در نظر گرفتن میزان تاکیدی که باید روی موضوعات کلیدی، محدودیت های پروژه و انتظارات ذینفعان می شود، مورد توجه قرار دهد. مسائل کلیدی عبارتند از:

• اهداف: نتایج مورد انتظار از نیازسنجی
• مخاطب هدف: افرادی که نیازهای آنها ارزیابی می شود
• انتخاب شرکت کنندگان در نیازسنجی
• نحوه جمع آوری اطلاعات در مورد نیازها
• استفاده از اطلاعات دیجیتال برای شناسایی نیازها
• تحلیل داده ها
• چگونه نیازها از روی داده ها شناسایی خواهند شد

راهنمای کاملی برای توسعه یک طرح ارزیابی نیازها در Rothwell و Kazanas یافت می شود (به منابع در پایان این مقاله مراجعه کنید).

رویکردهای جدیدتر برای نیازسنجی

از آنجایی که فناوری در محل کار تکثیر شده است، مشاهده عملکرد فردی اکنون می تواند در جریان کار، در زمان واقعی و با تداخل بسیار کمتر در فعالیت های روزانه، برای تعداد بیشتری از افراد و برای جمعیت هایی که دسترسی به آنها سخت بوده است، انجام شود. تغییر به این معنی است که روش‌ها و نتایج سنتی نیازسنجی به‌سرعت قدیمی می‌شوند و طراحان نیز باید به پیشرفت‌ها در پیشرفت‌ها و انتظارات عملکرد توجه کنند. این برای پیشرفت های خارج از طراحی آموزشی صادق است.

برای مثال، از آنجایی که آموزش مشتری اهمیت بیشتری پیدا کرده است، طراحان باید به روش‌هایی توجه کنند که روش‌های مشابه با نیازسنجی برای چالش‌های شناسایی و تکمیل نیازهای برآورده نشده در بازار به کار گرفته شده‌اند.

در مقاله ای در بررسی کسب و کار هاروارد (به منابع مراجعه کنید)، Barsoux، Wade و Bouquet چارچوبی چهار بخشی را برای تنوع بخشیدن به چگونگی و مکان جستجو برای نیازهای برآورده نشده معرفی کردند. آنها دو رویکرد اصلی را برای بهبود شناسایی نیازهای برآورده نشده پیشنهاد می کنند: با نگاه کردن به کاربران جریان اصلی و نگاه به کاربران غیر متعارف.

نیازهای کاربران جریان اصلی، که تجربیات زیسته آنها توسط گروه های متمرکز، مصاحبه ها یا پرسشنامه ها یا در داده های انبوه (خطاها، شکایات و حوادث) آشکار نشده است، ممکن است در نیازسنجی سنتی به درستی نشان داده نشود. کاربران حاشیه‌ای، کاربران افراطی و غیرکاربران، و همچنین سایرینی که در دسته‌های رایج قرار نمی‌گیرند، ممکن است با روش‌هایی که دید وسیع‌تر آن‌ها را جلب نمی‌کند، نادرست معرفی شوند. این گروه ها با چهار استراتژی مورد توجه قرار می گیرند که دید این گروه ها را بهبود می بخشد و بینش های جدیدی ایجاد می کند.

منابع

بارسو، ژان لوئیس، وید، میخآAدسته گل دوم، سیریل. “شناسایی نیازهای برآورده نشده در عصر دیجیتال” بررسی کسب و کار هارواردژوئیه-آگوست 2022.

راثول، ویلیام جی، و کازاناس، اچ سی تسلط بر فرآیند طراحی آموزشی: یک رویکرد سیستماتیک. ویرایش چهارم